“Ik word al ziek als ik aan schrijven denk, laat staan als ik achter de schrijfmachine ga zitten, zwetend van angst." - Bob den Uyl - 

Soms moet iemand gewoon uit z'n comfortzone stappen, om verhalen te vertellen over de eigen ervaringen (ook al herkennen medebelevers daar misschien helemaal niets van terug). Hoe dan ook: sinds 2004 is er de jaarlijkse Bob den Uyl-prijs.

Hoogleraar Ap Dijksterhuis gebruikt in zijn boek 'Op naar geluk' (p206-208) een citaat van Den Uyl, als beschrijving van de essentie van mindfulness. "Den Uyl accepteert de ellendige gevoelens die zijn bewustzijn bestoken niet alleen, hij ontvangt ze met open armen! En zijn strategie werkt, zijn angsten verdwijnen meteen weer. Mindfulness in overdrive."

Wat is jouw verhaal? Vertel het in een gastblog via de contactpagina.

Soms zie ik iemand waar ik alles van zou willen weten. Zo ook zomer 2020, tijdens een GO-(stilte-)retraite in Drongen, België. Hij werd kort voorgesteld, maar zijn naam klonk te lastig. Een dag voor vertrek ga ik naar het onthaal, zoals de receptie daar wordt genoemd, om zijn naam te achterhalen. Precies op dat moment verlaat hij die ruimte, groet en noemt me vriendelijk bij mijn naam. Ik stamel en gebaar dat ik zijn naam nog niet weet, maar het hier kom vragen. Wauthier de Mahieu SJ wenst me succes.
Wat ik digitaal over hem vind maakt blij. Bij het afscheid vergelijk ik 'm met Karl Rahner. Hij lacht, vraagt naar mijn droom, noemt Simone Weil en stelt dat die droom best kans van slagen heeft. 

FAKE BOOK

Shamash Alidina doet er veel aan om mindfulness zo laagdrempelig mogelijk te maken. Zo schreef hij een fake book met de titel ‘Making Mindfulness Fun’. Hij geeft jong en oud tips&trics en antwoorden op FAQ’s op het gebied van tien verschillende activiteiten zoals dansen, huppelen, zingen, eten, drinken, douchen en ook fotograferen.

Mijn tip voor jou, na een paar maanden rondtrekken in een meer dan geweldig fotogenieke omgeving: fotografeer op reis eens afwisselend een hele dag wel en een hele dag niet. Je be-leeft dan minstens twee keer zoveel!

WEGOMLEIDING OF FLOW ERVARING?

In de zomer van 2018 ging het flink kriebelen in het lijf.  Het was de hoogste tijd om weer eens een vijfjarenplan te maken. Hoe is de stand van zaken? Wat zijn de wensen? Wat is er nodig om dat te realiseren? Pffft...mindfuck...en het begin van weer een zoektocht, waardoor m'n gedachten te vaak alle kanten uitwaaieren.

Om de aanhoudende onrust wat weg te nemen, fiets ik op een middag impulsief naar een tuincentrum, om daar wat bolletjes saffraankrokus voor in de permacultuurmoestuin te kopen. Wegomleiding 1. Wow...dat wordt veel omfietsen. Wegomleiding 2. Nog meer omfietsen of naar huis? Ik volg m'n gevoel, fiets door en koop de bolletjes, ondertussen wel stevig balend van de extra tijd die het me kost.

Onderweg zie ik reclame voor een kunstmarkt. Ik denk aan een oud-collega, die daar in de buurt woont en soms ook thuis exposeert, maar kan zijn huis niet snel genoeg vinden, jammer! Dan maar door naar mijn huis, via een derde omleiding. 

Voor ik het dorpje uit fiets, op een plek waar veel fietsen staan, voel ik dat ik af moet stappen. Oh. Misschien kom ik die collega wel tegen. Vast niet, maar toch. Ik denk aan zijn werk van gecombineerde materialen: waarom vind ik dat nou toch niet mooi? Om me heen kijkend zie ik soortgelijk werk. Brr, nee, ik vind het niets.

Even verderop staat een beeld dat me aan lijkt te kijken. Ik word er naartoe getrokken. Vreemd. Het intrigeert. Drie gaten aan de voorkant, als een soort ogen, rimpelachtige zijkanten, die aan de achterzijde bij elkaar komen, juist onder de gaten. Merkwaardig. Ik blijf er omheen draaien en word er ter plekke heftig verliefd op. Dat is toch werkelijk helemaal idioot! Ontsluiering. Er staat geen naam bij, maar het lijkt zichzelf die naam te geven. Het moet niet gekker worden. Snel naar huis maar, voor een kalmerend kopje thee, hahaha!

Dan hoor ik opeens de stem van de oud-collega. Verrek. Die brr-beelden zijn inderdaad van hem! Ha oud-collega, jammer joh, dat je niet zoiets mafs maakt zoals die drie-oog, dan had ik het meteen van je gekocht. Hij lacht. Het is van hem. Nee? Ja! Zijn kindje? Hmmm, twijfel, hij denkt van niet en de koop wordt gesloten.

Een paar weken later plaatsen we het beeld in de tuin. De pijn van de kunstenaar. Het geluk en de verwarring van mezelf. Vreemd. De zon kust de ogen een voor een, van boven naar beneden, open. We zien het stilletjes, vanaf een bankje, gebeuren. 

TOEVAL

Misschien heeft iedereen wel gewoon een gratis en levenslang abonnement op toeval, maar zijn we 't ons niet meer bewust.

In het nadenken over waar mijn belangstelling voor intra-religiositeit (wat echt heel iets anders is dan interreligiositeit) nou precies vandaan komt, moest ik aan een stuk van Raimon Pannikar denken. Nergens meer te vinden. Zwaar frustrerend. 

Nog één keer dan, met andere zoekwoorden. Ineens plopt er een tekst op: 'Waar ik van droom'. Klein wonder: 'ongeveer precies' zoals de tekst die ik zocht. Groot wonder: het is van Edel Maex, met wie ik kort daarvoor in Antwerpen kennis gemaakt heb. 

PIJN

Hoe ga je om met degene die jou pijn heeft gedaan? Dat is na 9-11 (2001) de brandendste vraag van veel politici in de US.
Thich Nhat Hanh geeft vanaf 10 september 2003 de 3-daagse lecture Leading with Courage and Compassion aan US-Congress-leden. Een klein fragment, Ego, is hier te vinden. Het is in de volledige context te zien in de documentaire My life is my message, waarin ook Palestijnen en Israëliërs met elkaar in gesprek gaan over hun eigen pijn. 

Formidable Vegetable

Vind je het ook zo jammer om geen plant te zijn? Je kan als mens wel luid (lof) zingen over groenten en mest: 
https://music.formidablevegetable.com.au/video. En wat te denken van een tekst als: After you grow up, you're gonna grow down, and whenever you breathe in, you've gotta create out...