In zeven sloten tegelijk zul je mij niet snel zien, maar in een hele diepe modderpoel des te vaker.
Toen ik zag dat een niet eenvoudig te benaderen Engelstalige mindfulness-grootheid een retraite in Nederland gaf, heb ik me meteen aangemeld, zonder enige kennis van of ervaring met een lange retraite, in de hoop die persoon even te spreken. Ik had niet een vraag, maar EEN VRAAG. Oh, wat zou ik onopvallend opvallend m'n best gaan doen, zonder te streven natuurlijk, maar je begrijpt de bedoeling. En wat zou die persoon onder de indruk zijn van de vraag!
Met een grote groep doorgewinterde meditatie beoefenaars maakte ik me op voor zeven dagen stilte. Alle apparatuur uit en vanaf dat moment was het ieder voor zich. In de eerste bijeenkomst bleek dat een belangrijk deel van onze training zou draaien om equanimity. Geloof me of niet, maar ik kende het woord niet. Ik heb me dagenlang in m'n eigen modderpoel om en om gewenteld: boosheid, frustratie, twijfels en vertwijfeling. What the f*** was ik hier aan het doen? Ik lijk wel gek!
En toen kwam het moment waarop het me allemaal niet meer zo boeide. Niet uit onverschilligheid, maar gewoon omdat ik me er echt niet meer druk om kon maken. Ik was niet on-verschillig, maar ver-schillig geworden. Ik zag een patroon, 'voelde' de valkuilen en kon er met een milde glimlach naar kijken. Ik kon zo ook naar mezelf kijken. Op een gelijkmoedige manier. Met equanimity dus. Het leek daardoor alsof alles in het leven precies zò op z'n plek valt alsof het zo bedoeld is, altijd precies goed dus.
Op dit moment - midden augustus - hangen de overrijpe vijgen aan de struik in m'n permacultuur moestuintje. En aan een vijg hangen soms wel acht vlinders. Ik word er heel vrolijk van. Soms fladdert er wel een zwerm van zo'n 20 -30 stuks om me heen als ik er langs loop. Hun vleugelslag is zelfs voel- en hoorbaar! Het is heel feestelijk en het maakt me blij. Het voelt als een groot compliment van Moeder Natuur. Maar er is na een paar dagen ook helderheid en inzicht: shit, over een tijdje kruipen hier allemaal rupsjes rond! Het zal hard werken worden, maar ik heb gelukkig nog een paar maanden om gelijkmoedig, met equanimity, met die andere kant van de werkelijkheid te leren omgaan.
