Bij de uitnodiging om een gastblog te schrijven vroeg ik waar een blog aan moest voldoen. Eigenlijk zijn er geen eisen, was het antwoord, maar toch ook weer wel: Als het tot nadenken/reflecteren uitnodigt en een positieve draai heeft dan is het sowieso bruikbaar.
En dan begint het denken…waar zal ik over schrijven…over alles kan je schrijven, net als dat je over alles kan vertellen: mijn grote passie!
Voor het vertellen van een verhaal heb je maar heel weinig nodig. Je eigen leven is een enorme voedingsbodem voor het vertellen van verhalen. Om van een gebeurtenis uit je eigen leven een verhaal te maken, is het wel handig om er wat ingrediënten aan toe te voegen waardoor de luisteraar geboeid wordt.
Een klein voorbeeld.
Ik kan vertellen:
De narcisbolletjes zijn na een jaar in de tuin gestaan te hebben weer uitgekomen. Nu heb ik ze gezellig op de tafel in de kamer gezet.
Dit is meer een mededeling dan een verhaal…
Interessanter wordt het als ik vertel:
Vorig jaar brak ik mijn been. Maanden mocht ik niet op het been staan. Gelukkig kreeg ik veel bezoek. Veel mensen brachten vrolijke narcisjes mee. De uitgebloeide bolletjes zette ik in de tuin. Nu ik, na een jaar, weer hersteld ben en weer de kracht heb om volop aan het leven deel te nemen, komen uit de bolletjes van vorig jaar groene sprietjes. En niet lang nadat ik de plantjes binnen heb gezet, steken er allemaal gele kroontjes tussen het groen. Ook de bolletjes zijn in de kracht van hun leven.
Zo trek je een parallel tussen gebeurtenissen en wordt het verhaal interessanter om naar te luisteren.
Verhalen vertellen doen we al sinds mensenheugenis en heeft een belangrijke functie in het contact tussen mensen. Daarom is het ook fijn en bijzonder dat verhalen vertellen is opgenomen in de lijst van immaterieel erfgoed (januari 2020). Zo krijgt het vertellen van verhalen de waardering die het verdient en een blijvende plaats in de toekomst.
Vertel je mee?
Iris de Ruiter
Verhalenverteller
www.roderuiter.nl