Wat hebben
deep learning en mindfulness
met elkaar te maken?

 

Deep learning is een proces waarmee patronen herkend worden door veel input met elkaar te vergelijken. Het is een term die in de computerwereld gebruikt wordt, op gebieden waar computers min of meer zelfstandig moeten zien te leren, zoals in geval van AI, artificial intelligence. Die manier van leren is gebaseerd op de werking van menselijke neurale netwerken.

 

Alles wat jij, als mens, waarneemt wordt ergens in de hersenen omgezet in bruikbare informatie. Alle niet-bruikbare informatie blijft tot nader orde ook ergens opgeslagen en neemt daarmee ‘ruimte’ in. Dat is niet erg zolang er ruimte is, maar bij krapte kan het problemen opleveren. Ofwel er zal ‘omheen’ genetwerkt moeten worden, ofwel het zal deels afgebroken moeten worden, waarbij de brokstukjes een eigen leven kunnen gaan leiden.

 

Wanneer je getraind bent in mindfulness zal je eerder verstorende emoties en gedachten opmerken, waardoor deze niet alleen minder invloed krijgen, maar ook minder ‘ruimte’ innemen. Het gevolg is dat je efficiënter zal denken en handelen. Anders gezegd: je kan blijven spelen, zonder dat je gehinderd wordt door negativiteit. 

 

Het lijkt misschien wat gezocht om je actief met je eigen hersenverwerkingsproces bezig te houden, maar in feite optimaliseer je een proces dat toch al plaatsvindt. Mensen die dit van nature aangeleerd hebben, hebben een zekere voorsprong. Dit zijn vaak personen die gewend zijn (lees: geleerd hebben, dus daarmee neurologisch slim of snel werkend zijn) om verantwoordelijkheid te nemen. Slachtofferschap is bij hen ver te zoeken. Iedere hindernis wordt automatisch (want dat is wat het brein geleerd heeft) ervaren als een uitdaging. En iedere misser wordt gezien als een mooi moment waarvan je kan spelenderwijs leren, wat wellicht een volgende keer van pas kan komen.

 

Misschien ken je wel mensen in je eigen omgeving die zo functioneren, misschien zijn het je idolen. Als je weet hoe je brein werkt, kan je nog beter datgene doen wat ten diepste bij je past. Of, zoals Joep Dohmen zegt: "Levenskunst betekent willen wat je doet."

 

Voorbeelden van mensen die zich levenslang spelenderwijs ontwikkelen en die zichzelf niet te serieus nemen vind je overal. Het is verleidelijk om hier wat namen te noemen, maar dat zouden dan de zogenaamd bekende namen zijn. Je buurman, je oud-docent, de cassière of je eigen (klein-)kind van 3 maanden zouden er dan niet bij staan. Toch zijn deze misschien ook het vermelden waard. Kijk maar eens met een frisse en open blik om je heen en je ziet dan vast wel wie je 'medespelers' zijn.